چگونه خودتنظیمی می تواند به جوانان برای غلبه بر موانع کمک کند

نتایج مطالعات

چگونه خودتنظیمی می تواند به جوانان برای غلبه بر موانع کمک کند

یک مطالعه نشان می‌دهد که کمک به جوانان برای رهایی از ناملایمات با کسب مهارت‌های خودتنظیمی مانند تعیین اهداف و تنظیم مسیر خود پس از یک گام اشتباه، آنها را برای عملکرد بهتر در مدرسه و زندگی مجهز می‌کند.

کمک به جوانانی که در معرض محرومیت اجتماعی قرار دارند برای توسعه مهارت هایی مانند خودتنظیمی به آنها کمک می کند تا از سختی ها عبور کنند و در زندگی بهتر عمل کنند. رد شدن در امتحان در مدرسه، رد شدن در یک شغل یا فریاد زدن معلم یا مافوق فقط چند نمونه از موقعیت هایی است که ممکن است باعث ناامیدی، احساس شکست شود. متأسفانه، چنین عقب‌نشینی‌هایی بخشی از زندگی هر کسی است و می‌تواند از همان ابتدا شروع شود. با این حال، مواجهه با ناملایمات در طول زندگی یک واقعیت است که به نظر می رسد برخی بهتر از دیگران آن را مدیریت می کنند.

در جایی که برخی با دیدن یک مشکل تسلیم می شوند یا فرو می ریزند، برخی دیگر دارای سطوحی از انعطاف پذیری هستند که به آنها اجازه می دهد تحت فشار خود را حفظ کنند و آرام بمانند. این اغلب به آن‌ها این فرصت را می‌دهد که از منابع خود استفاده کنند و در صورت نیاز دوباره تنظیم شوند، در حالی که یک فرد کمتر انعطاف‌پذیر ممکن است احساساتی شود، وحشت کند و کنترل خود را از دست بدهد. چه چیزی باعث تفاوت می شود؟

اول از همه، تاب آوری یک مهارت اکتسابی است تا یک ویژگی ثابت شخصیت. این بدان معنی است که می توان آن را آموخت و شامل کار بر روی رفتارها، افکار و اعمال است. ممکن است گفتن این کار آسان تر از انجام آن باشد، به خصوص وقتی صحبت از جوانانی باشد که در معرض خطر طرد اجتماعی هستند.

چگونه می توان تاب آوری را به طور موثر به دست آورد؟

در یک مطالعه اخیر با عنوان رابطه بین تاب آوری و خودتنظیمی: مطالعه جوانان در معرض خطر طرد اجتماعی تجزیه و تحلیل کرد که آیا خودتنظیمی می تواند پیش بینی کننده خوبی برای تاب آوری باشد یا خیر. آنها دانش آموزان 15 تا 21 ساله را بررسی کردند که دارای افت تحصیلی هستند و بدون داشتن شرایط لازم، دسترسی به بازار کار بسیار خواهد شد.

اگر این دانش‌آموزان برای غلبه بر ناملایمات آماده باشند، بهتر در سیستم دوام می آورند. این تحقیق رابطه بین دو مهارت غیرشناختی ضروری را نشان می‌دهد: تاب‌آوری و خودتنظیمی که به همان اندازه یا حتی بیشتر از جنبه‌های شناختی در فرآیند آموزشی دانش‌آموزان در معرض طرد اجتماعی اهمیت دارند.

در واقع، این رابطه معنادار بود زیرا یادگیری از اشتباهات پیش‌بینی‌کننده اصلی تاب‌آوری بود، به‌ویژه مقابله و اعتماد به نفس، سرسختی و سازگاری و همچنین تحمل موقعیت‌های منفی. این مطالعه نشان می‌دهد که کمک به این جوانان برای رهایی از ناملایمات با کسب مهارت‌های خودتنظیمی مانند تعیین اهداف و تنظیم مسیر خود پس از یک گام اشتباه، آنها را برای عملکرد بهتر در مدرسه و زندگی مجهز می‌کند.

اهمیت کار بر روی نقاط قوت دانش آموزان که فراتر از حوزه های علمی یا فنی است به آنها کمک می کند تا به طور مثبت با موقعیت های نامطلوبی که در زندگی خود با آن مواجه می شوند کنار بیایند.

با کار بر روی مهارت خودتنظیمی دانش آموزان در معرض خطر، ظرفیت انعطاف پذیری آنها برای ایجاد یک برنامه زندگی خوش بینانه و حفظ آن تشویق می شود، که به نوبه خود میزان ترک تحصیل را که منجر به طرد اجتماعی می شود کاهش می دهد.