درونگرایی

ضریب هوش (IQ)- برنامه کامل مطالعه کارامد و اثربخش

درونگرایی

یک اصطلاح رایج برای افرادی که ساکت، محتاط، متفکر و متکی به خود هستند و تمایل دارند کار انفرادی و فعالیت های اوقات فراغت را ترجیح دهند. افرادی که ساکت، محتاط، متفکر و متکی به خود هستند، اغلب به عنوان «درونگرا» شناخته می شوند. آنها احتمالاً کار انفرادی و فعالیت های اوقات فراغت را ترجیح می دهند.

در مقایسه با برونگراها، که بیشتر انرژی خود را از تعامل اجتماعی می گیرند و به محرک های بیرونی بلافاصله و مستقیم پاسخ می دهند، درونگراها تمایل دارند قبل از فرموله کردن واکنش، همه چیز را در نظر بگیرند و انرژی آنها با صرف زمان در تنهایی بازسازی می شود.

کارل یونگ اولین روان‌شناسی بود که از واژه‌های درون‌گرایی و برون‌گرایی استفاده کرد که در لغت به معنای «چرخش به درون» و «عطف به بیرون» است. اخیراً، محققان در زمینه شخصیت، به ویژه هانس آیزنک، این اصطلاحات را رایج کرده اند.

آیزنک ادعا می کند که مبنای بیولوژیکی برای درون گرایی و برون گرایی وجود دارد که ریشه در تفاوت در حساسیت به تحریکات فیزیکی و عاطفی دارد. آیزنک ادعا می کند که درونگراها نسبت به برانگیختگی قشری حساس تر هستند و در نتیجه بیشتر تحت تأثیر محرک های بیرونی قرار می گیرند در حالی که برون گراها که حساسیت کمتری به برانگیختگی دارند، بیشتر به دنبال محرک های اضافی هستند.

آیزنک همچنین سیستمی از تیپ‌های شخصیتی ایجاد کرد که درون‌گرایی و برون‌گرایی را با درجاتی از احساسات و ثبات ترکیب می‌کرد تا به چهار نوع منطبق با چهار خلقیات کلاسیک که برای اولین بار توسط بقراط مشخص شد، برسد. این گونه ها (همراه با فرمول های آیزنک) مالیخولیایی (عاطفی و درونگرا)؛ بلغمی (پایدار و درونگرا)؛ سودایی (پایدار و برونگرا)؛ و دموی (عاطفی و برونگرا) نامیده می شوند.

درونگرایی حتی در اوایل کودکی قابل مشاهده است. یک کودک درونگرا می تواند خود را به تنهایی برای مدت طولانی سرگرم کند، در حالی که برونگراها بیشتر اوقات به همراهی نیاز دارند. وقتی صحبت از معاشرت به میان می آید، درونگراها احتمالاً توجه خود را فقط بر یک یا چند دوست صمیمی متمرکز می کنند تا یک گروه اجتماعی بزرگتر.

درونگراها دوست دارند «قبل از اینکه بپرند نگاه کنند»، قبل از اینکه آماده مشارکت شوند، موقعیت‌ها را مشاهده کنند، و قبل از صحبت کردن درباره چیزها فکر کنند.

آنها متفکرانی مستقل و درون نگر هستند و به درون می چرخند تا ایده های خود را در مورد چیزها فرموله کنند. آنها بیشتر از برونگراها در مکان های عمومی متفاوت از خانه رفتار می کنند زیرا در بین غریبه ها احساس راحتی کمتری دارند.

آنها ترجیح می دهند هر بار روی یک فعالیت متمرکز شوند و از وقفه ها بیزارند. در سطح عاطفی، آنها احتمالاً جذب احساسات خود می شوند و کمتر به احساسات اطرافیان خود توجه می کنند. همچنین ممکن است نسبت به برونگراها تمایلی به صحبت در مورد احساسات خود نداشته باشند.

ویژگی‌های شخصیتی که درون‌گرایی را مشخص می‌کند، در چندین نقطه با ویژگی‌هایی که اغلب در افراد با استعداد دیده می‌شود، همپوشانی دارند، مانند استقلال فکر، توانایی گذراندن دوره‌های زمانی طولانی در فعالیت‌های انفرادی، و افزایش حساسیت نسبت به تعاملات اجتماعی.

ارتباط بین درونگرایی و استعداد با یافته های دکتر لیندا سیلورمن از مرکز رشد کودکان با استعداد دانشگاه دنور، که دریافت که درصد بالایی از کودکان درونگرا دارای استعداد هستند تقویت شده است.

اگرچه درونگرایی و برونگرایی گرایشهای شخصیتی قابل مشاهده و مستندی هستند، مردم عموماً به طور کامل با هر یک از این توصیفات مطابقت ندارند. این واقعیت، به عنوان مثال، در نشانگر نوع مایرز-بریگز منعکس شده است، که درونگرایی و برونگرایی را به عنوان دو انتهای یک پیوستار در نظر می گیرد، و بیشتر افراد در جایی در این بین قرار می گیرند.

برخی از امتیازها به هر دو پایان بسیار نزدیک می شوند، در حالی که برخی دیگر تقریباً در نیمه راه هستند. با این حال، ممکن است نتایج آزمون مایرز-بریگز در طول زمان با تغییر افراد تغییر کند.

درونگراها به زمان زیادی برای خودشان نیاز دارند

معاشرت زیاد آنها را خسته می‌کند

عملکرد آنها به تنهایی بهتر است

از کشمکش بیزار هستند

در انتخاب نقش و شغل بسیار محتاط عمل می‌کنند

آنها زمان زیادی را صرف تفکر می‌کنند

درونگراها حلقه دوستان نزدیک را خود را دارند

درونگراها به افراد اطراف خود بسیار دقت می‌کنند

درونگراها نوشتن را به صحبت کردن ترجیح می‌دهند

آنها افرادی احساساتی هستند